Będąc introwertykiem, twoja szansa na uraz dolnego odcinka kręgosłupa rośnie o 20%. Wyniki badań.         

Streszczenie wykładu dr William S. Marrasa pt. "Ból pleców i Twój mózg".

Publikacja badań, na podstawie których powstało wystąpienie dr William S. Marrasa https://spine.osu.edu/people/marras.1 z uniwersytetu w Ohio były wykonane w 2000 r, samo wystąpienie miało miejsce w 2013 r., zaś ja obejrzałam je w roku 2017 r.

Od zawsze byłam przekonana o tym, że takie badania, gdzieś na świecie MUSZĄ być prowadzone, z nadzieją spoglądałam w stronę świata nauki i doczekałam się.

Moją intencją jest streszczenie wykładu nagranego dla TEDx, który przedstawia wyniki PIERWSZYCH NA ŚWIECIE badań, które odkryły ścieżkę łączącą psychospołeczny stres, osobowość i mechanizm powstawania [nadmiernego] obciążenia kręgosłupa, a co za tym idzie zwiększone ryzyko urazów kręgosłupa.

Przedstawiam wolne tłumaczenie fragmentów wykładu. Jeśli macie wskazówki dotyczące tego, w jaki sposób można ulepszyć to tłumaczenie pod względem merytorycznym lub metodologicznym - będę wdzięczna za niehejtowanie  ;) i  przesłanie uwag i podpowiedzi na adres: j.terebus@gmail.com

Przebieg wykładu.

Na początku wykładu pojawia się pytanie, kto z osób obecnych na widowni doświadczył epizodu bólu dolnego odcinka kręgosłupa? Około 80% populacji cierpi na bóle dolnego odcinka pleców. To druga w kolejności przyczyna niepełnosprawności i wielkie koszta dla kraju.

Cierpiąc na ból pleców jest szansa, że minie on w ciągu 3 tygodni. Jeśli ból trwa dłużej niż 6 tygodni zaczynamy mówić o bólu chronicznym.

Emocjonalne aspekty bólu pleców.

Wiemy, że emocje potrafią wpływać na to, co dzieje się w mózgu. Nawet w chwili, gdy nie ma już czynnika powodującego ból, nasz mózg wciąż może doświadczać bólu. To klarowny dowód na interakcję ciała i umysłu.

Degeneracja dysku a stres

Pęknięcie dysku powodujące ucisk na nerw i w konsekwencji objawy rwy kulszowej nie następuje samo z siebie, po prostu, gdy się po coś schylimy.

Proces degeneracji jest rozciągnięty w czasie [i przez długi czas przebiega niepostrzeżenie]. Proces degeneracji dysku zaczyna się od obniżenia wysokości dysku, później pojawia się niestabilność między trzonami kręgów [gdyż nasza amortyzująca 'poduszka' traci swoje sprężyste właściwości] i wtedy dysk może się wysunąć i zacząć uciskać na nerw. Wtedy się zaczynają problemy.

W jaki sposób kumulujący się uraz rozwija się w kręgosłupie?

Chwila na anatomię dysku i na to, w jaki sposób dysk jest odżywiany.

Patrząc na dysk, wygląda on prawie jak opona leżąca na boku. Otoczona jest pierścieniem włóknistym [ oraz płytkami chrzęstnymi] z zewnątrz, w środku wypełniona jest jądrem miażdżystym*. Od góry dysk 'przykryty' jest blaszką graniczną** grubości 1 mm, która bierze udział w odżywianiu dyku [ w transpotcie substancji odżywczych do krążka oraz uczestniczy w usuwaniu metabolitów ].

Sam dysk nie jest zaopatrywany w krew jak większość organów naszego ciała. Więc jak jest odżywiany? Jak pobiera substancje odżywcze? Pobiera je z trzonu kręgu znajdującego się nad nim.

Substancje odżywcze przenikają przez blaszkę graniczną, przedostają się z trzonu kręgu do dysku, odzywiają włókna [kolagenowe] i uszczęśliwiają dysk :)  

Jak kumulujący się uraz rozwija się w kręgosłupie?

Pytanie do publiczności:

Ile osób tu obecnych ma mikrourazy? Ile osób podniosło w życiu coś ciężkiego?

Prawdopodobnie macie mikrourazy, lecz prawdopodobnie o tym nie wiecie, ponieważ nie mamy zakończeń nerwowych [bólowych] w tej części ciała [w dysku].

Miktourazy przekształcają się w tkankę bliznowatą, która jest grubsza i gęstsza niż inne tkanki naszego ciała.

Co więc co dzieje się z substancjami odżywczymi, które próbują przejść przez [taką] blaszkę graniczną? Część substancji odzywczych przejdzie, część nie, w wyniku czego będziemy mieć atrofię pierścienia włóknistego.

W ten sposób nasze dyski stają się słabe, {część naszego dysku przestaje działać poprawnie?}, co pogarsza kondycję naszego dysku i całego kręgosłupa.

Jako inżynierowie skupiamy się na tym, jakie jest obciążenie i kiedy wystapi ból. Kiedy obciążenie jest większe, niż tolerancja danej tkanki, może dojść do urazu.

W jaki sposób analizowaliśmy ludzki ruch? 

Osoba wykonująca zadanie była monitorowana, a na jej ciele umieszczone były rozmaite czujniki, elektrody, które rejestrowały aktywność mięśni, wykonywane ruchy, dzięki czemu dokładnie rozumieliśmy co osoba badana robi.

Na podstawie uzyskanych danych zbudowaliśmy model komputerowy [tej] osoby proporcjonalny do jej wzrostu, kształtu obrazujący rozłożenie sił w jej ciele. Monitorowany był każdy ruch, siła mięśni i przyłożenie sił do poszczególnych dysków w kręgosłupie [program pokazywał jak duże siły działaja na kazdy z dysków przy wykonywaniu poszczególnych czynności).

Ból pleców a czynniki środowiskowe.

Czynniki fizyczne - im większy ciężar, tym większe obciążenie kręgosłupa

Czynniki indywidualne - np. uwarunkowania genetyczne, waga ciała

Czynniki psychospołeczne - to, w jakich relacjach jesteś z otoczeniem - jakie masz relacje z szefem czy przyjaciółmi czy współpracownikami.

Stres psychospołeczny a mechaniczne obciążenie kręgosłupa.

Procedura badawcza/model badawczy - w jaki sposób przeprowadzono badanie.

Sesja bezstresowa - proszono osoby badane o podnoszenie przedmiotów. Stworzono przyjazną, komfortową atmosferę. Osoby przenosiły przedmioty bez pośpiechu, z włączonym radiem, gwiżdżąc, patrząc sobie w oczy, prowadząc pogawędki.

Manipulacja badawcza - w połowie badania pojawił się profesor i zaczął krzyczeć na studentów prowadzących badania. "Nigdy tego nie skończycie, to robicie źle i to..." Profesor wraz ze studentami opuścili pokój badań udając, że kłóci się z nimi. W tym czasie osoby badane, z przypiętą do ciała aparaturą pomiarową, zastanawiały się nad ty, co właśnie zobaczyły. Co istotne - cała wrogość skierowana była na studentów prowadzących badanie, nie na osoby badane. Nie jestem takim złym gościem - tłumaczy profesor - to była zaplanowana scena stanowiąca część badań.

Sesja "stresowa" - po pięciu minutach studenci wrócili do pokoju badań mówiąc: "musimy to zrobić raz jeszcze". Wyłączyli radio, przestali patrzeć osobom w oczy, zaprzestali pogawędki, przestali gwizdać. Wszystko, co powiedzieli brzmiało: "musimy to zrobić raz jeszcze". [tak więc proszono osoby badane o podnoszenie ponownie tych samych przedmiotów]

Oto wyniki:

Czerwone punkty pokazują wielkość kompresji działającej na kręgosłup podczas sesji "stresowej", niebieskie obrazują obciążenie podczas sesji bezstresowej.

Wykres obrazuje siłę działającą na kręgosłup podczas podnoszenia takich samych przedmiotów w sytuacji stresowej, w grupie Ekstrawertyków ( pierwsze dwie kulumny) i Ekstrawertyków ( dwie kolumny po prawej stronie

Kompresja - nacisk na dysk, jako siła 'zgniatająca dysk' działająca na niego pionowo z góry

Zgięcie boczne - siła boczna zgięcia kręgosłupa powodująca boczną kompresję dysku

Był bardzo duży przeskok, jeśli chodzi o obciążenie kręgosłupa introwertyków. Oni po prostu cyt.:

"mogą mniej znieść".

Obciążenie boczne kręgosłupa było o 21% większe w grupie introwertyków niż w grupie ekstrawertyków, kompresja u introwertyków wzrosła o 9,3%.

(na podstawie danych z publikacji artykułu opisującego wyniki tych badań, artykuł w linku poniżej ) 

Podobnie ma się sytuacja w przypadku osób intuicyjnych i "poznających".

(Do określania typów osobowości użyto testu MBTI***

Spośród ośmiu wymiarów testu, dwa z nich to: Poznanie (ang. sensing) - wolisz gromadzić informacje rzeczywiste i namacalne, mówiące o tym co naprawdę jest oraz  intuicja (ang. intuition) - preferujesz koncentrację na całościowym obrazie i powiązaniach między faktami.)

Boczne obciążenie kręgosłupa było większe o 23,5% u osób intuicyjnych niż u 'poznających",  zaś siła kompresji wzrosła u osób intuicyjnych o 7,85% w porównaniu z poznającymi.  

(na podstawie danych z publikacji artykułu opisującego wyniki tych badań, artykuł w linku poniżej ) 

Prowadzący zadaje pytanie: jakie jest popularne zagrożenie? 

Zagrożeniem jest to, w jaki sposób nasz umysł interpretuje informacje.

Informacje ze świata zdobywamy na podstawie tego, co widzimy, co słyszymy, co czujemy, jakie przeżywamy emocje i to procesy w naszym mózgu zngażują mięśnie tułowia. 

Zagrożeniem jest to, w jaki sposób nasz umysł interpretuje informacje.

Informacje ze świata zdobywamy na podstawie tego, co widzimy, co słyszymy, co czujemy, jakie przeżywamy emocje i to procesy w naszym mózgu zngażują mięśnie tułowia.

I to mięśnie obciążają [ściskają?] kręgosłup.

[Z ust prowadzącego padło określenie "mięśnie obciążają kręgosłup", co początkowo było dla mnie niezrozumiałe. Poniżej, w nawiasie kwadratowym przedstawiam wytłumaczenie tego zjawiska]

Co się dzieje, kiedy osoby są w dużym stresie? Zachodzi zjawisko, które nazwaliśmy skurczem antagonistycznym - tzw. kokontrakcja.

Mięśnie w tułowiu prowadzą 'małą wojnę' ze sobą, co znacznie podnosi stres [na poziomie tkanek/komórek/ciała] w porównaniu z obiektywnymi wymaganiami jakie stawia wykonanie zadania. I tak powstaje wzrost obciążenia [dysków] i to [ten sygnał, ta informacja] jest przekazywane do mózgu.

[Okazuje się, że mięśnie w stresie, z wyniku kokontrakcji ściskają z dodatkową siłą kręgosłup, z siłą większą niż ta wymagana do wykonania zadania, co powoduje wzrost obciążenia dysków. Jak pokazały zadania obciążenie to w najwiąkszy sposób wzrasta u introwertyków i osób intuicyjnych, co znacznie podnosi ryzyko urazu dolnego odcinka kręgosłupa].

[W opisie badań czytam: Po raz pierwszy została zidentyfikowana potencjalna ścieżka łącząca stres psychosomatyczny i obciążenie kręgosłupa.]

Konkluzja:

Zadbaj o równowagę w życiu i poprzez to odzyskaj kontrolę nab bólem pleców... ale o tym w kolejnych wpisach.

Poniżej wystąpienie Williama Marassa na konferencji TEDx

https://www.youtube.com/watch?v=u-kJ4XD5xQk

Poniżej link do artykułu w wersji oryginalnej.

" The influence of psychosocial stress, gender and personality of mechanical loading of the lumbar spine" obublikowany w roku 2000 w czasopiśmie " SPINE"

https://www.dropbox.com/s/93wgnu6ew3da65x/The%20Influence%20of%20Psychosocial%20Stress%2C%20Gender%2C%20and%20Personality%20on%20Mechanical%20Loading%20of%20the%20Lumbar%20Spine.pdf?dl=0

"WERTEBROPLASTYKA" pod redakcją Zbigniewa Kotwicy i Agnieszki Saracen

https://www.dropbox.com/s/vknohynjy6tfbf1/Wertebroplastyka.pdf?dl=0

*Jądro miażdżyste krążka międzykręgowego stanowi 50-60% objętości krążka w wymiarze poprzecznym. Jego podstawową substancją budulcową są proteoglikany, które wiążą wodę. Na skutek obniżenia zawartości proteoglikanów, jądro traci wła- ściwości hydrodynamiczne. Dochodzi do upośledzenia zatrzymywania wody w warunkach ucisku i do dehydratacji jądra, co zaburza amortyzację obciążeń działających wzdłuż osi kręgosłupa [21]. Prócz tego, że jądro jest punktem podparcia kręgu leżącego powy- żej, pełni funkcję amortyzacji obciążeń i równomiernego ich rozkładu na cały pierścień włóknisty i płytki chrzęstne blaszek granicznych. Wraz z wiekiem dochodzi do zatarcia granic między jądrem miażdżystym, a pierścieniem włóknistym, spada zawartość 8 Wertebroplastyka elastyny a wzrasta kolagenu, przez co jądro miażdżyste staje się bardziej zwłókniałe, a krążki międzykręgowe bardziej sztywne oraz mniej odporne na odkształcenia ( cyt. "WERTEBROPLASTYKA" pod redakcją Zbigniewa Kotwicy i Agnieszki Saracen).

**Blaszki graniczne kręgów tworzą strukturalną granicę pomiędzy krążkiem międzykręgowym a istotą gąbczastą trzonu kręgu. Jest ona zbudowana z cienkiej warstwy półporowatej tkanki kostnej podchrzęstnej, o grubości około 0,5 mm, pokrytej warstwą chrząstki o zbliżonej grubości. Zasadniczą funkcją blaszki granicznej jest zapobieganie przebiciu się jądra miażdżystego do wnętrza struktury gąbczastej trzonu kręgu i do równomiernej dystrybucji obciążeń przenoszonych przez kręg. Dzięki warstwie chrzęstnej blaszki granicznej spełnia ona również funkcję membrany półprzepuszczalnej, która pozwala na wymianę wody i substancji w niej rozpuszczalnych, co zapobiega utracie dużych cząsteczek proteoglikanów z krążka międzykręgowego. Ostatecznie zwarta warstwa tkanki kostnej podchrzęstnej stanowi bezpieczne zakotwiczenie dla sieci kolagenowej krążka międzykręgowego. Grubość blaszek granicznych jest zmienna, warstwa grubsza obserwowana jest pod pierścieniem włóknistym w miejscu najbliższym, a nie w pobliżu jądra miażdżystego krążka międzykręgowego. Blaszka graniczna górna ma mniejszą grubość niż dolna. Została wykazana dodatnia korelacja pomiędzy grubością blaszki granicznej i zawartością proteoglikanów szczególnie w środkowej części blaszki granicznej pod jądrem miażdżystym. Może być to wynik procesu przebudowy, w którym blaszka graniczna odpowiada na większe ciśnienie hydrostatyczne krążka międzykręgowego wraz z większą zawartością proteoglikanów [44]. Zmiany związane z wiekiem 10 Wertebroplastyka i degeneracją krążka międzykręgowego mogą powodować osłabienie blaszki granicznej.